கேசவமணி விமர்சனம்

பனிமனிதன் வாசித்தபோது, கனமான காலணிகளுடன் நடந்து பழகிவிட்டு கனமில்லாத காலணிகளை அணிந்தால் நடக்க எப்படிச் சிரமமாக இருக்குமோ அப்படித்தான் இருந்தது. ஆனால் நாம் நம் நிலையிலிருந்து இறங்கி ஒரு சிறுவனாக பாவித்து வாசிக்கும்போது, சிறுவர்களுக்கான ஒரு நாவல் எப்படி இருக்கவேண்டும் என்பதைப் புரிந்துகொள்ள முடியும்; முழுமையாக ரசிக்க முடியும். வெறும் சாகஸத்தை மையப்படுத்தும் கதை அல்ல இது. மாறாக அந்த சாகஸத்தினூடே சிறுவர்களுக்கான அறிவைப் புகட்டும் ஏராளமான அறிவியல் செய்திகளை நாவலின் ஒவ்வொரு நிகழ்விலும் வெளிப்படுத்திச் செல்கிறார் ஜெயமோகன். நாவல் நெடுகவே காட்சிகளின் சித்தரிப்புகளிலும், விவரணைகளிலும் அவர் தன்னைக் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டு சிறுவர்களுக்கான மொழியில் நாவலை நடத்திச் செல்வது சிறப்பு.

ராணுவ வீரன் பாண்டியன், டாக்டர் திவாகர் மற்றும் பழங்குடி இனத்தைச் சேர்ந்த கிம் என்ற சிறுவன் மூவரும் பனிமனிதனைத் தேடி பயணம் மேற்கொள்கிறார்கள். வழி நெடுக அவர்கள் காணும் இயற்கையின் விசித்திரமும் விநோதங்களும்தான் கதை. மனிதனின் பரிமாண வளர்ச்சி, டீன் பறவைகள், மண்டை ஓடு, வைரம், வென்னீர் ஊற்று, நெருப்பு நதி, போவா பாம்பு, பனிக் குகை, பறக்கும் ஓணான் என்று அனைத்தையும் அறிவியலின் துணைகொண்டு சிறுவர்களுக்கு எளிமையாக விவரிக்கிறது நாவல். இந்த விநோதங்களும் விசித்திரங்களும் போகப்போக அதிகரித்துக் கொண்டே சென்று அதன் உச்சமான பனிமனிதர்கள் இருக்கும் காட்டில் நம்மைக் கொண்டு சேர்க்கிறது. அங்கே நாம் காணும் விந்தைகள் அவதார் திரைப்படத்திற்கு நிகரான காட்சிகளின் சித்தரிப்பைக் கொண்டிருக்கிறது. நாவலின் முடிவில் அந்த உலகத்தை விட்டுப் பிரிய நமக்கே மனம் வராத போது சிறுவர்கள் அதில் கட்டுண்டு கிடப்பார்கள் என்பது நிச்சயம்.

இவற்றோடு புத்தரை மையப் படுத்தி ஆன்மீகத்தை நாவலினூடாக மிக இயல்பான போக்கில் சொல்லியிருப்பது பாராட்டுக்கு உரியது. சிறுவர்கள் அதை எளிமையாக உள்வாங்கிக் கொள்வார்கள். அப்படி உள்வாங்கும் போது அவர்கள் தங்களைத் தாங்களே அறிந்து கொள்வார்கள். அவைகள் பசுமரத்து ஆணி போல் பதிந்து அவர்களின் வாழ்நாள் முழுதும் பின்தொடர்ந்து வந்து வழிகாட்டும். பெரியவர்களுக்கே விளங்காத மனம், உள்மனம், ஆழ்மனம், துரிய மனம் ஆகியவற்றை பூச்சிகள் மற்றும் பனிமனிதனைக் கொண்டு அற்புதமாக விளக்கியுள்ளார் கதையாசிரியர். உண்மையில் இவ்வளவு எளிமையாக அதை விளக்க முடிந்ததை எண்ணி படிக்கும்போது ஆச்சர்யமும் வியப்பும் ஏற்படுகிறது. இப்படி ஒரு எழுத்தாளர் சிறுவனாக இருந்தபோது நமக்குக் கிடைக்கவில்லையே என்ற ஏக்கம் படிக்கும் ஒவ்வொரு பெரியவர்களுக்கும் இருக்கும்.

இந்த உலகம் இரு மாறுபட்ட மனிதர்களைக் கொண்டிருக்கிறது. மனிதர்களில் பெரும்பான்மையோர் பணம், புகழ், அதிகாரம் இவற்றில் நாட்டம் கொண்டவர்கள். அவர்களால் வாழ்வின் புதிர்களையும் விநோதங்களையும் அதிசயங்களையும் ஒருபோதும் புரிந்துகொள்ள முடியாது. இந்த உலகத்தின் உண்மையான மதிப்பையும் உணராதவர்கள் அவர்கள். ஆனால் இவற்றையெல்லாம் புறக்கணித்து தங்களுக்கான கற்பனை உலகத்தில் சஞ்சாரம் செய்பவர்கள் சிலர் இருக்கிறார்கள். இந்த உலகம், அதில் வாழும் மனிதர்கள், சமூக அமைப்பு அனைத்தும் இவர்களுக்கு உவப்பானதாக இருப்பதில்லை. பிறரிடமிருந்து விலகியிருக்க முடியாமல் இந்த உலகத்தோடு ஒட்டிக்கொண்டு வாழ்கிறார்கள். அவர்களுக்கான உலகம்தான் இந்தப் பனிமனிதன். இதிலிருந்து நாவலின் உச்சமாக வெளிப்படும் ‘தனிப்பட்ட மனிதர்களுக்குக் கருணை உண்டு ஆனால் மனித இனத்திற்குக் கருணை இல்லை’ என்ற தரிசனம் முக்கியமானதும் சிந்திக்கத் தக்கதுமாகும்.

பனிமனிதனை நாம் மகத்தான சிறுவர் நூலாகக் கொண்டாடலாம். இந்நாவல் வாசிப்போரின் மனக் கண்ணில் நிகழ்த்திக் காட்டும் அற்புத உலகம் சிறுவர்களுக்கு மட்டும் உரியதாக இல்லாமல் பெரியவர்களுக்கான உலகமாகவும் இருப்பது சிறப்பு. இத்தகைய நூல்களை சிறுவர்கள் வாசிப்பதன் மூலம் சிறந்த வாசகர்களை, எழுத்தாளர்களை உருவாக்கும் சாத்தியம் எதிர்காலத் தலைமுறைக்குப் பிரகாசமாக இருக்கிறது.
- See more at: http://kesavamanitp.blogspot.in/2014/08/blog-post_68.html#sthash.GSoG29NJ.dpuf

புத்தர் புரியும் புன்னகை

லடாக் பீட பூமிக்கு வடக்கே, கடல் மட்டத்திலிருந்து 7000 அடி உயரத்திலிருக்கும் தேப்சாங் பள்ளத்தாக்கில் ரோந்து செல்லும் ராணுவ வீரர்கள், வெண் பனியில் பதிந்திருக்கும் ராட்சத காலடித் தடங்களைக் கண்டு கொள்கிறார்கள். இந்தக் காலடித் தடங்களை போட்டோ பிடிக்கும் அவ்வீரர்கள் அதனை தமது ராணுவ மேலிடத்திடம் அனுப்பி வைக்கிறார்கள்.

கடந்த காலங்களில் பல முறை இது போன்ற பனியில் பதிந்த ராட்சதக் காலடித் தடங்களை இந்திய ராணுவத்தினர் அவதானித்திருக்கிறார்கள். அக்காலடித் தடங்கள் பதினேழு தடவைகள் புகைப்படங்களாகவும் எடுக்கப்பட்டிருக்கின்றன. இமய மலைப் பகுதிகளில் வாழும் பனி மனிதனின் காலடித்தடமாக இது இருக்கலாம் எனக் கருதப்பட்டாலும் விஞ்ஞானிகள் இவை பனியில் இயற்கையாக ஏற்படும் குழிகள் எனக் கூறுகிறார்கள்.

லடாக்கின் ராணுவத் தலைமையகத்தின் பிரிகேடியர் கே.கே. நாயர், இந்த விடயம் குறித்த ரகசிய விசாரணை ஒன்றை மேற் கொள்ளும்படி ராணுவ வீரன் மேஜர் பாண்டியனைப் பணிக்கிறார்.

விசாரணைகளை ஆரம்பிக்கு முன்பாக சில தகவல்களை அறிந்து கொள்ள பாண்டியன் விரும்புகிறான். ராணுவ ஆராய்ச்சிப் பிரிவு அவனிற்கு வழங்கிய தகவல்கள் பயனளிக்காத நிலையில் டாக்டர் திவாகர் என்பவரைச் சந்தித்து தனக்கு வேண்டிய தகவல்களை பெற்றுக் கொள்ள அவன் தீர்மானிக்கிறான்.


டாக்டர் திவாகர் ஒரு மானுடவியலாளர். இமய மலையில் உள்ள மனிதர்களைப் பற்றிய ஆராய்ச்சிகளில் தன்னை ஈடுபடுத்திக் கொண்டிருப்பவர். அவர் டா பிங் எனும் மலைக் கிராமத்தில் வசித்து வருவதால் அக்கிராமத்தை நோக்கி வழிகாட்டி ஒருவனுடன் தன் பயணத்தை ஆரம்பிக்கிறான் பாண்டியன்.


டா பிங் கிராமத்தை நோக்கி செல்லும் வழியில் உள்ள ஒரு கிராமத்தின் ஆதி குடிகள், தம் கிராமத்தைச் சேர்ந்த சிறுவன் கிம் சுங்கை மலைத் தேவதைகளின் பலீ பீடத்தில் உயிரோடு காணிக்கையாக செலுத்துகிறார்கள். சிறுவன் கிம் சுங்கிற்கு கடுமையான காய்ச்சல் கண்டிருக்கிறது. பலி பீடத்தில் கிடத்தப்பட்ட சிறுவனின் உடலைக் குறிவைத்து பெரும் கழுகுகள் வானிலிருந்து கீழே இறங்க ஆரம்பிக்கின்றன. சிறுவன் கிம் சுங்கின் நிலையைக் கண்டு பதறும் பாண்டியன், சிறுவனைக் கிராம மக்களிற்கு தெரியாது காப்பாற்றுகிறான். டா பிங் கிராமத்திற்கு மயங்கிய நிலையிலிருக்கும் சிறுவன் கிம் சுங்கை தன்னுடன் எடுத்துச் செல்கிறான்.


மலையின் இருளில் வழி தெரியாது சில கணம் தடுமாறும் பாண்டியனின் வழிகாட்டி, காற்றில் கலந்து வரும் தேவதாரு மரத்தின் புகையை மோப்பம் பிடித்து டா பிங் கிராமத்திற்கு அவர்களை இட்டுச் செல்கிறான். கிராமத்தில் நுழையும் பாண்டியன் டாக்டர் திவாகரைச் சந்திக்கிறான். டாக்டர் திவாகர் காய்சலில் வாடும் சிறுவன் கிம் சுங்கிற்கு சிகிச்சை அளிக்கிறார்.
 
மறுநாள் காலை டாக்டர் திவாகருடன் உரையாடும் பாண்டியன், டாக்டர் மலையில் வாழும் மக்கள் குறித்த ஆராய்ச்சிகளில் ஈடுபட்டாலும் பனி மனிதன் குறித்த தேடல்களிலும் அவர் அதிக கவனம் செலுத்தி வருகிறார் என்பதை அறிந்து கொள்கிறான். டாக்டர் திவாகரைப் பொறுத்த வரை பனிமனிதன் மீதான அவரது ஆராய்ச்சி என்பது உண்மையில் மனிதர்கள் மீதான ஆராய்ச்சியாகவே இருக்கிறது. மேலும் பனிமலையில் வழி தவறிப் போன சிறுவர்களை பனி மனிதன் காப்பாற்றி வருகிறான் என்ற தகவலையும் அவர் பாண்டியனிற்கு கூறுகிறார். இது பாண்டியனிற்கு ஆச்சர்யத்தை அளிக்கிறது.


இந்த வேளை டா பிங் கிராமத்தை நோக்கி ஓநாய்கள் கூட்டம் ஒன்று வந்து கொண்டிருப்பதை டீன் பறவைகள் கிராமத்தவர்களிற்கு அறியத் தருகின்றன [ ஏன் என்பதை கதையில் படித்து அறிந்து கொள்ளுங்கள்], ஓநாய்க் கூட்டத்தின் தாக்குதலை முறியடிக்க விரும்பும் கிராமத்தவர்கள், ஓநாய்கள் வரும் பாதையில் பாறைகளில் வெடி ஒன்றை வெடிக்க வைத்து ஓநாய்க் கூட்டத்தை விரட்டியடிக்கிறார்கள். இந்தக் களேபேரங்கள் முடிவடைந்த வேளையில் தூங்கிக் கொண்டிருந்த சிறுவன் கிம் சுங், குரங்கு மனிதன் என்னைப் பிடிக்கிறான் என அலறியவாறே திடுக்கிட்டு எழுகிறான்.

டாக்டர் திவாகரும், பாண்டியனும் சிறுவன் கிம் சுங்கை விசாரிக்க ஆரம்பிக்கிறார்கள், ஆடு மேய்ப்பதற்காக சென்ற வேளையில் தனக்கு காய்ச்சல் உண்டாகி நடக்க முடியாமல் 
போனதெனவும், தன்னை தன் தந்தையும் தனியே கைவிட்டு வந்த வேளையில் குரங்கு மனிதன் தன்னைத் தூக்கிக் கொண்டு சென்ற சம்பவத்தையும் சிறுவன் கிம் சுங் அவர்களிடம் கூறுகிறான். குரங்கு மனிதன் தன்னைத் தூக்கிச் சென்ற வேளையில் ஒரு தருணத்தில் மயக்கமடைந்த அவன் இப்போதுதான் மயக்கம் தெளிவதாகவும் அவன் தெரிவிக்கிறான்.

அது மட்டுமல்ல குரங்கு மனிதன் தன்னை தூக்கிச் சென்ற பாதையை அவர்களிற்கு தான் காட்ட முடியும் எனவும் கிம் சுங் அறிவிக்க, அடுத்த நாளே டாக்டர் திவாகரும், பாண்டியனும் சிறுவன் கிம் சுங்குடன் பனி மனிதனைத் தேடி தம் பயணத்தை ஆரம்பிக்கின்றனர்…

குளிர் அதன் உச்சத்தில் குதூகலிக்கும், இயற்கை தன் ஜால வித்தைகளை நிகழ்த்தும், ஆபத்தும், அபாயமும் உங்கள் ஒவ்வொரு அசைவுகளையும் கூர்ந்து அவதானிக்கும் பனிமலைப் பாதைகளினூடாக, சாகசப் பயணமொன்றிற்கு பனி மனிதன் எனும் தன் நாவல் வழியாக அழைப்பு விடுக்கிறார் நாவலாசிரியர் ஜெயமோகன்.

அறிவியல், ஆன்மீகம், இயற்கை என நாவல் எங்கிலும் தெளிவான விளக்கங்களுடன், சிறப்பான தகவல்களை வழங்கி அவர் கதையை சுவையாகக் கூறிச் செல்கிறார். பனி மனிதனைத் தேடி ஆரம்பமாகும் பயணமானது, மனிதன் இயற்கையுடன் கொடூரமாக அறுத்து எறிந்திருக்கும் தன் தொப்புள் கொடி உறவு குறித்து வேதனையோடு பகிர்ந்து கொள்கிறது. இதற்குக் காரணமாகவிருந்த மனிதனின் பரிணாம வளர்ச்சி குறித்துக் கேள்விகளை முன் வைக்கிறது.
 
மேலோட்டமாக தகவல்களை வழங்கி விட்டு நகர்ந்து விடாது, நல்லதொரு ஆசானைப்போல் பல விடயங்கள் குறித்தும் தன் தெளிவான விபரிப்பால் வாசகனின் ஆர்வத்திற்கு திகட்டாத ஒரு விருந்தை படைத்திருக்கிறார் ஆசிரியர்.

சாகசப் பயணத்தில் ஈடுபடும் டாக்டர் திவாகர், வழியில் நிகழும் சம்பவங்களை அறிவியல் ரீதியாக விளக்க முனைகிறார். சிறுவன் கிம் சுங்கோ, அவன் பெற்றிருக்கும் புத்த மடாலயப் போதனைகள் வழி அச்சம்பவங்களை மொழி பெயர்க்க வி
ழைகிறான். ராணுவ வீரன் பாண்டியனோ அறிவியல், ஆன்மிகம் இவை இரண்டிற்குமிடையில் பயணித்துச் செல்பவனாக இருக்கிறான். என்னைப் போன்ற வாசகனின் பயணம் பாண்டியனின் பயணத்தை ஒத்ததே.


சாகசத்தின் இறுதிப் பகுதியானது மனிதனின் நான் எனும் உணர்வைக் குறித்த சிந்தனைகளை வாசகனிடம் எழுப்புகிறது. கூட்டு ஆழ் மனம் மூலம் இயங்கக் கூடிய ஒர் உயிர் சூழலின் சாத்தியத்தையும், அதன் தேவையையும், வாசகன் முன் அந்த உயிர் சூழலின் அற்புதங்களுடன் பரிமாறுகிறது.


இயற்கையும், அதில் இருக்கக் கூடிய எல்லா உயிர்களும் ஒரே மனம் கொண்டவையாக இருந்தால் அந்த உலகம் எவ்வாறு இருக்கும், அந்த உலகில் பரிணாமத்தின் வேகம் எப்படியாக இருக்கும், அங்கிருக்கும் மனிதர்கள் எதில் தேர்ந்தவர்களாக இருப்பார்கள், அவர்கள் பேசும் மொழி என்னவாகவிருக்கும், அந்த சூழலில் தீமை என்பது என்ன போன்றவற்றை ஒரு விசித்திர உலகின் மூலம் வாசகன் முன் விரிக்கிறார் நாவலாசிரியர்.
 

சிறுவர்களாக இருந்தபோது இக்கதையைப் படித்தவர்களிற்கு அதில் வரும் ஆன்மீகம் தத்துவம் என்பன எவ்வளவு தூரம் ஆர்வம் தந்திருக்கும் என்பது ஆச்சர்யமே. ஆனால் கதையில் வரும் சாகசமும், விந்தைகளும் அவர்களைப் பெரிதும் கவர்ந்திருக்கும் என்றே எண்ணுகிறேன். மாறாக கதையின் ஆன்மிகமும் தத்துவமும் என்னைப் போன்ற வளர்ந்த குழந்தைகளை அணைத்துக் கொள்கிறது.
அறிவியல் ரீதியாக பனி மனிதன் இருப்பு குறித்து அறிய முயலும் கதையில், சிவபுராணத்திலும், ரிக் வேதத்திலும் அவர்கள் குறித்து குறிப்புக்கள் கணப்படுகின்றன என்பது தெரியவரும்போது ஆச்சர்யம் எகிறுகிறது. ஒவ்வொரு அத்தியாயத்திலும் சிறிய பெட்டித் துணுக்குகளாக ஏராளமான பயனுள்ள தகவல்களை தந்து அவற்றைக் கதையில் சொல்லப்படும் விடயங்களுடன் இணைத்திருக்கும் பாணி சிறப்பாக இருக்கிறது. தமிழ் சிறுவர் நாவல் ஒன்றில் நாவலாசிரியரின் இவ்வளவு நேர்மையான அர்பணிப்பை காண்பது அரிதான ஒன்று என்றே நான் எண்ணுகிறேன்.


பனிமலைப் பகுதியில் பூரண நிலவு எழும் அந்த சொர்க்கத்திற்கு ஒப்பான காட்சியை ஜெயமோகன் தன் வார்த்தைகளால் வர்ணிக்க, அக்காட்சி அப்படியே வாசகனுள் உயிர் பெறுவது அபாரமானது.

ஆரம்பம் முதல் இறுதி வரை மிகவும் தெளிவான, விறுவிறுப்பான கதை சொல்லல் மூலம் அருமையான தகவல்களை அள்ளி வழங்கி சிறப்பான ஒரு வாசிப்பனுபவத்தை தரும் நாவலாகவே பனி மனிதன் அமைகிறது. பனிமலைச் சிகரங்களின் உச்சிகளில், அஸ்தமனத்துச் சூரியனின் கதிர்கள் பட்டுத் தெறித்து அப்பிரதேசத்தையே செந்தீயாலான வெளியாக மாற்றியடிக்கிறது. மனதை மயக்கும் இந்நிகழ்வை புத்தரின் புன்னகை என ஒப்பிடுகிறான் சிறுவன் கிம் சுங். அந்தப் புன்னகையை எங்கள் மனதிற்குள்ளும் எடுத்து வருகிறது ஜெயமோகனின் பனி மனிதன். [***]

http://kanuvukalinkathalan.blogspot.in/2010/03/blog-post_23.html

ரெங்கசுப்ரமணி விமர்சனம்

பனிமனிதன் - ஜெயமோகன்

புத்தகம் படிக்கும் வழக்கம் எப்படி ஆரம்பித்தது என்று யோசித்து பார்த்தால், தினமலர் சிறுவர்மலல் ஆரம்பித்தது. பலமுக மன்னன் ஜோ, சோனி பையன், லக்கி (மறந்துவிட்டது, படம் வரைந்தால் அது நிஜமாக மாறும்), ஜாக்பாட் ஜாக்கி, இன்னும் பல கேரக்டர்கள். பின்னால் காமிக்ஸ், கோகுலம், அம்புலிமாமா, பூந்தளிர் என்று முன்னேற்றம்.

இருபது வருடங்களுக்கு முன்பு காணப்பட்ட அப்புத்தகங்கள், கேரெக்டர்கள் எல்லாம் இப்போது மறைந்து வருவதைக் கண்டு வருத்தமாக உள்ளது. என் குழந்தைகள் எதைப் படிக்கும் என்று வருத்தம் ஏற்படுகின்றது. குழந்தைகளுக்கான புத்தகங்கள் இன்னும் வருகின்றனவா என்று தெரியவில்லை.

நன்றாக மீண்டும் யோசித்துப் பார்த்தால் புத்தகங்கள் மேல் ஒரு ஆர்வம வர மற்றும் ஒரு முக்கிய காரணம், சிறு வயது முதல் கேட்ட கதைகள். பக்கத்து வீட்டு பாட்டி சொன்ன கதைகள், துருவன் கதை, குசேலன் கதை, தியாகராஜர் கதை, ராமதாசர் கதை, பாரதக் கதைகள். சிறுவயதில் கேட்ட அக்கதைகள் தான் பின்னால் புத்தகங்கள் படிக்க காரணம். கதைகள் கேட்க கேட்க கற்பனை உலகம் திறக்கின்றது.

பெரும்பாலான குழந்தைகள் கதைகள் முழுவது சாகசக் கதைகளாகத்தான் இருக்கின்றன. குழந்தைகளின் கற்பனைத்திறன் என்பது பெரியவர்களை விட கண்டிப்பாக அதிகம். அவர்களின் கற்பனை உலகில் எவ்வித தடைகளும் இல்லை, தர்க்க நியாயங்களும் இல்லை. எல்லையில்லாதது. பெரியவர்களின் கற்பனை அவர்களின் படிப்பு, அனுபவத்தால் குறைப்பட்டது. பஞ்சதந்திரக் கதைகள் போன்றவை சாகசத்துடன் ஒரு நீதியையும் குழந்தைகளுக்கு கற்பிக்கின்றது. தத்துவங்களை குழந்தைகள் மேல் திணிக்க முடியாது, அறிமுகப்படுத்தலாம்.

பனிமனிதன் சாகசம், நீதி, கற்பனை, தத்துவம் என்று அனைத்தையும் கலந்து குழந்தைகளுக்காக எழுதப்பட்ட கதை. ஜெயமோகனின் மற்ற கதைகள் அனைத்தும் படு சீரியசானவை, பெரியவர்களுக்கானவை. அவரால் குழந்தைகளுக்கும் எழுத முடியும் என்பதை நிரூபித்திருக்கின்றார். நல்ல கதை சொல்லி குழந்தைகளை கவர்ந்துவிடுவான்.

கதை அலங்காரச் சொற்களால் குழப்பாமல், சிறிய வரிகளில், சாதாரண வார்த்தைகளில் சொல்லப்பட்டுள்ளது. ஜெயமோகன் அவரின் குழந்தைக்களுக்காக சொல்லப்பட்ட கதை, பின் மற்ற குழந்தைகளுக்காகவும் புத்தகமாக வந்துள்ளது. பெரியவர்களும் படிக்கலாம், தப்பில்லை. கொஞ்ச நேரம் குழந்தைகளானால் என்ன குறைந்து போகப் போகின்றது. எப்பொழுதும் சீரியசாக ஏதாவது படித்துக் கொண்டிருந்தால் கஷ்டம்தான்.

இதே பனிமனிதனை மையமாக கொண்டு ஒரு கதை படித்துள்ளேன், முழுக்கதை நினைவில்லை, இமயமலை, அங்குள்ள குகைகள், குகைக்குள்ளான நீர் வீழ்ச்சிகள், பனிமனிதன், வெந்நீர் ஊற்றுகள் எல்லாம் வரும். யார் எழுதியது, என்ன கதை என்று மறந்துவிட்டது. பல வருடங்களுக்கு முந்தையது.

இமயமலையில் இருக்கும் ராணுவ அதிகாரி பாண்டியனுக்கு ஒரு பொறுப்பு தரப்படுகின்றது. பனி மனிதனை கண்டு பிடிக்க வேண்டும். பாண்டியன் துணைக்கு ஒரு ஆராய்ச்சியாளரை கூட்டிக் கொண்டு  செல்கின்றான். வழியில்  மற்றுமொரு லடாக்கிய சிறுவனும் சேர்ந்து கொள்ள, கடைசியில் பனிமனிதனை காண்கின்றார்கள். பனிமனிதன் அவர்கள் வாழும் பகுதிக்கு அழைத்துச் செல்கின்றான், அங்கு பனிமனிதர்கள் ஒரு கூட்டமாக வாழ்கின்றார்கள். பாண்டியனும், டாக்டரும் அங்கு பல விநோதங்களைப் பார்க்கின்றனர். ஒரு கற்பனை உலகம். பிரிய மனமின்றி பிரிந்து வருகின்றனர்.

கதை முழுவது ஏகப்பட்ட தகவல்கள் சிறுவர்களுக்கு ஏற்ற வகையில் எழுதியுள்ளார். அறிவியல் தகவல்கள், பனிமலையில் வாழ்பவர்களின் வாழ்க்கை முறை, புத்த மத தகவல்கள் என ஏராளம். அதற்காக கதை முழுவதும் அட்வைஸ் மழையுமல்ல, விறுவிறுப்பாகவும் உள்ளது. குழந்தைகளின் கற்பனைக்கேற்ப, வைரப்பாறை, வைர நதி, மரத்தில் மேயும் குதிரை,  பன்றி சைஸ் யானை (அவதார் வருவதற்கு முன்பே எழுதப்பட்டது), பறக்கும் மீன், நீந்தும் சிங்கம்.

படிக்க படிக்க அவ்வுலகத்தில் நுழைந்துவிட்டது போன்ற ஒரு பிரமை. மனதளவில் நானும் அவ்வுலகை சுற்றிப் பார்க்க ஆரம்பித்துவிட்டேன். அவதாரை 3டியில் பார்த்த போது ஏற்பட்ட ஒரு பிரமிப்பு மீண்டும். அவதாரை விட வலுவாக, அப்படம் காட்டுவதைத்தான் நான் பார்க்க முடியும், ஆனால இது என் சொந்த கற்பனை. குழந்தைகள் படிக்கும் போது அவர்களின் உலகில் இவ்வுலகம் மேலும் அவர்களின் கற்பனையால் வலுப்படுத்தப்படும்.

பனிமனிதர்கள் உலகத்தில் தீமையில்லை, பகையில்லை, ஆசையில்லை, அவர்களுக்கு என்று ஏதுமில்லை, மொழி இல்லை. அவர்கள் இயற்கையோடு ஒன்றி வாழ்கின்றார்கள், பூச்சிகள் அனைத்தும் ஒரு தனி அலைவரிசையில் பேசிக்கொள்வதைப் போல, அவர்களின் தொடர்பு இருக்கின்றது.

கதையின் நடுவே பல ஆழமான உரையாடல்கள், புத்தமத தத்துவங்கள். ஆசையே துன்பத்திற்கு காரணம் என்பதன் விளக்கங்கள்.

யதிகள் என்பவர்கள் யார்?

//ஒரு பாத்திரத்தில் விதை தானியங்களை சேகரித்து வைத்து, அதை நன்றாக மூடி மலை மேல் வைத்து விடுவோம், ஏதாவது ஏற்பட்டு அனைத்தும் அழிந்தாலும், மீண்டும் அதை எடுத்து முதலில் இருந்து ஆரம்பிப்போம்//

அந்த விதை தானியங்களை போன்றவர்கள் யதிகள். உலகத்தின் தீமை அதிகமாகி போகும் போது, மீண்டும் முதலில் இருந்து ஆரம்பிக்க உதவப் போகின்றவர்கள் அவர்கள். எப்படியும் மனிதன் பூமியை நாசமாகத்தான் போகின்றான், யதிகள் இருந்தால் நன்றாகத்தான் இருக்கும். யதிகள் என்பது புத்த மதத்தின் ஒரு நம்பிகை என்று நினைக்கின்றேன்.

குழந்தைகளுக்கு மட்டுமல்ல பெரியவர்களுக்கும் அன்பை போதிக்கும் அருமையான கதை          http://rengasubramani.blogspot.in/2013/02/blog-post_4.html   .  

பனிமனிதனும் அவதாரும்

சிலமாதங்களுக்கு முன்பு வாங்கிய ஜெயமோகனின் பனிமனிதன் குழந்தைகளுக்கான நெடுங்கதை படித்தேன். முன்னுரையிலேயே குறிப்பிட்டு விடுகிறார், இது குழந்தைகளுக்கானது மட்டுமல்ல பெரியவர்களுக்கானதும்தான் என்று.சின்னச் சின்ன வாக்கியங்களில் முழு நாவலும் கூடவே பற்பல அறிவியல் தகவல்களும்

நாவல் இமயமலை லடாக் பகுதிகளில் காணப்படும் மிகப்பெரிய காலடித்தடங்கள் குறித்த இராணுவத்தினரின் ஆய்வு பற்றியது.மேஜர் பாண்டியன் என்பவன் அக்காலடித்தடங்கள் குறித்து ஆராயப் போகிறான்.கூடவே பௌத்த மதம் குறித்த விஷயங்களும் வருகின்றன. வாழும் புத்தரைத்தேர்வு செய்வதற்காகன தேடலும் இடம்பெறுகிறது.யதி என்னும் பனி மனிதனைத் தேடும் ஒரு சாகசப் பயணம் தான் நாவல். மேலும் படிக்க ஆசையாக இருந்தால் udumalai.com இல் வாங்கிப் படிக்கவும்.

அதுவரை சாதாரணமாகப் படித்துக் கொண்டிருந்த நான் பனிமனிதனை அவர்கள் சந்திக்க ஆரம்பித்த இடத்தில் பனிமனிதர்கள் வாழும் இடம் பற்றிய வர்ணனைகளில் மிகுந்த ஆச்சரியத்திற்கு உள்ளானேன். பல இடங்கள் எனக்கு அவதார் திரைப் படத்தை நினைவுபடுத்தின.நாவல் எழுதப் பட்டது 1999 ஆம் ஆண்டு.அவதார் ஜேம்ஸ் கேமரூனால்  14 ஆண்டுகளாக மெருகேற்றப் பட்டது என படித்துள்ளேன். கண்டிப்பாக ஜெயமோகனும் ஜேம்ஸ் கேமரூனும்   சந்தித்திருக்கும் வாய்ப்பில்லை எனும் பட்சத்தில் இது மிகுந்த வியப்புக்குரிய ஒன்றுதான்.

சில உதாரணங்களை உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்கிறேன் படித்துவிட்டு நீங்களே கூறுங்கள்.

31 ஆம் அத்தியாயத்தில் வரும் வரிகள்

// அங்கு நின்ற ஒவ்வொரு மரமும் மிகப் பெரியவையாக இருந்தன.நமது ஊரில் உள்ள ஒரு மிகப் பெரிய மரத்தின் அடிமரம் அளவுக்கு அந்த மரங்களின் கிளைகள் காணப்பட்டன.//

 // ஒரு இடத்தில் ஏராளமான நாய்கள் மரங்கள் மீது துள்ளித்துள்ளி விளையாடின.அவற்றுக்கு ஆடுகள் போல கொம்புகள் இருந்தன.அவற்றின் கால்களும் குரங்குக் கால்கள் மாதிரி இருந்தன // 

 

 எவ்வளவு கூர்மையான விவரிப்பு. கூடவே படத்தில் நாய்களின் கால்களைப் பாருங்கள்.எப்படி இருவரும் இது பற்றி யோசித்தனர் என்று வியப்பு மேலோங்குகிறது.

அத்தியாயம் 35 // மிகப்பெரிய நீல நிற மின்மினிகள் கூட்டம் கூட்டமாக எழுந்து பறந்தன.ஒவ்வொரு மின்மினியும் ஒரு ஜீரோ வாட் பல்ப் அளவுக்கு இருந்தது.//

 இவற்றிலும் பெரிய ஆச்சரியத்தைப் பாருங்கள்

அத்தியாயம் 34

//ஒவ்வொரு பனி மனிதனாக வந்து மேற்குத்திசை நோக்கி அமரத் தொடங்கினார்கள்.சற்று நேரத்தில் அங்கு ஏராளமான பனி மனிதர்கள் கூடி விட்டார்கள்.“எப்படியும் இவை மூவாயிரத்துக்கு குறையாது” என்றார் டாக்டர்.பனிமனிதர்கள் மறையும் சூரியனைப் பார்த்தபடி அமர்ந்தார்கள்.அவர்களுடைய முகமெல்லாம் சிவப்பாக அந்தியின் ஒளி பரவியது .மிக மெதுவாக அவர்கள் பாட ஆரம்பித்தார்கள்.அது பாட்டு இல்லை வெறும் ரீங்காரம் மட்டும் தான்.ஆனால் அத்தனை பேரும்சேர்ந்து ஒரே குரலாக அதை எழுப்பினார்கள்.ஒரு குரல் கூட விலகவே இல்லை.//

 அவதாரில் நாவிகளின் வாழ்க்கைக்கும் இயற்கைக்குமான நுண்ணிய பிணைப்பு, தங்கள் தெய்வம் ஏவாவிடம் வேண்டும்போது உட்கார்ந்து ஒத்த மனதுடன் வேண்டுதல் என பல நிகழ்வுகள் பனிமனிதன் கதையிலும் வந்துள்ளது.

என்னுள் எழுந்த வியப்பு இன்னும் அடங்கவே இல்லை. கிட்டத்தட்ட மனிதனால் எடுக்கப்படக்கூடிய சினிமாவின் எண்ணமுடியாத சாத்தியங்களைக் கடந்த படைப்பு அவதார் என்று சிலாகிக்கப்படுகிறது. 10 வருடங்களுக்கு முன்னரே படைக்கப்பட்ட படைப்பான பனிமனிதனில் இடம்பெற்ற வர்ணனைகள்  2009 இல் வந்த அவதாரில் காணப்பட்டது  தற்செயல் நிகழ்வுதான் என்று நினைக்கிறேன் .

http://kumarkr.com/2014/07/17/jeyamohan-james-cameron/

தமிழில் சிறுவர் இலக்கியம் -ஹரன் பிரசன்னா

தமிழில் சிறுவர் இலக்கியம் திருப்திபடக்கூடிய அளவிற்கு உள்ளதா?– ஹரன்பிரசன்னா.

பொதுவாக இம்மாதிரிக் கேள்விகள் கேட்கப்படுகையில் அறிவுஜீவிகள், இல்லை என்ற பதிலை சோகமாகவோ வேகமாகவோ சொல்வதுதான் வழக்கம். அவர்களுக்கு உயர்ந்த மதிப்பீடுகளைக் கொண்ட நுட்பமான ஆள் என்ற படிமம் கிடைக்கிறதே. ஆனால், “சரி, இதுவரை வெளிவந்தவற்றைப்பற்றிய ஒரு முழு மதிப்பீட்டை சரியான தகவல்களுடன் கொடு பார்ப்போம்” என்றுகேட்டால் பதில் இருக்காது. நாடகம், திறனாய்வு, கல்வித்துறைஆய்வு எதைப்பற்றியானாலும் இதுதான் நிலை. இங்கே எதையும் கூர்ந்து படிக்க, குறைந்தபட்சம் கவனிக்க ஆளில்லை. ஆனால் மட்டம்தட்ட ஒவ்வொரு ஊரிலும் மேதைகள் உலவுகிறார்கள். ‘இலக்கியவாசகமேதை’ களைக் கொஞ்சம் கட்டுக்குள் கொணர வேண்டிய காலம் வந்துவிட்டது.

தமிழில் சிறுவர் நூல்கள் ஏராளமாக வருகின்றன. அவற்றின் தரம் மற்ற நூல்களைப் போலவே பலவகையானது. சோவியத் பதிப்பகங்கள் போட்ட சிறுவர் நூல்கள் அற்புதமானவை. நான் நிறையச் சேர்த்து என் பிள்ளைகளுக்குக் கொடுத்தேன். பேரழகி வசீலிசா, சோவியத் நாட்டுப்புறக்கதைகள், ஓவியனின் கதை போன்ற நூல்களின் அச்சும் ஓவியங்களும் மகத்தானவை. அவை இங்கே தேங்கிக்கிடந்து பாதிவிலை கால்விலைக்கு விற்றன.

தேசியக் குழந்தைகள் புத்தக நிறுவனம், தேசிய பிரசுரப் பிரிவு மற்றும் சாகித்ய அகாதமி வெளியீடுகளாக 15 முதல் 30 ரூபாய் விலைகளில் ஏராளமான குழந்தை நூல்கள் மிக அழகிய கட்டமைப்புடன் வந்துள்ளன. பெரும்பாலான என்.சி.பி.எச் கடைகளில் கிடைக்கின்றன. இவ்வாரம் நாகர்கோவில் என்.சி.பி.எச் புத்தகக் கண்காட்சியில் சைதன்யாவுக்கும் அஜிதனுக்கும் 20 நூல்கள் வாங்கினேன்.

என் நண்பர் எம்.கெ.சந்தானம் தேசிய பிரசுரப் பிரிவில் ஆசிரியர். அவர்கள் வெளியிடும் குழந்தை நூல்கள் எல்லா மொழிகளிலும் வருகின்றன. தமிழில் வெளிவருவதைவிட முப்பது மடங்கு அதிகம் பிரதிகள் ஆங்கிலத்தில் வெளிவருகின்றன. அவை வருடம் இருபதிப்புகள் வரை வரும்போது தமிழில் ஒருபதிப்பு விற்றுப்போக நான்கு வருடங்கள் வரை ஆகின்றன. இம்முறை சைதன்யாவுக்கு வாங்கிய பல நூல்கள் 6 ரூபாய் விலைகொண்ட 1995ம் வருடப் பதிப்புகள்!

தமிழ்நாட்டில் பெற்றோர் குழந்தைகளுக்குத் தமிழ்நூல்கள் வாங்கி அளிப்பதேயில்லை. நூல்கள் வாங்கப் பணம் செலவுசெய்யும் நிலையிலுள்ள பெற்றோரின் குழந்தைகள் ஆங்கிலவழிக் கல்வியிலேயே படிக்கும். பெற்றோரும் பள்ளியும் ஆங்கில வாசிப்பையே ஊக்கமூட்டுகின்றனர். வாசிப்பு ஆங்கில மொழியறிவை வளர்க்கும் என்பது பொதுவாகச் சொல்லப்படும் காரணம்.

என் நண்பர் ஜீவா சொன்ன நிகழ்ச்சி. ரயிலில் போகும்போது அவரது பெண் என் ‘பனிமனிதன்’ நாவலைப் படித்துக் கொண்டிருந்தாள். எதிரே உட்கார்ந்திருந்த ஒரு மருத்துவர் அதை ஜன்னல் வழியாக வெளியே போடு, உனக்குப் பரிசு தருகிறேன் என்றாராம். அவர், ‘பாடநூல் தவிர எதையுமே படித்தது இல்லை. ஆகவேதான் டாக்டர் ஆகமுடிந்தது. புத்தகம் படிப்பது கெட்டபழக்கம்’ என்றாராம். ஜீவா அதைச் சாம்பல் இதழில் ஒரு படக்கதையாக எழுதினார். அக்குழந்தை ஆங்கில நாவல்- எனிட் ப்ளைட்டன்- படித்திருந்தால் அம்மனிதர் அப்படிச் சொல்லியிருக்கமாட்டார்.

ஆனால் பிள்ளைகளுக்குத் தமிழ் படிக்க ஆர்வம் இருக்கிறது, காரணம் அது அவர்கள் பேசிப்புழங்கும் மொழி. அப்பா அம்மாவுக்குத் தெரியாமல் ஒளித்துப் படிப்பார்கள். தமிழில் இன்று ஆறு நாளிதழ்கள் இலவச இணைப்பாகக் குழந்தைகள் இதழை அளிக்கின்றன. மொத்தப் பிரதி 20 லட்சம். இது சாதாரண விஷயமல்ல. ஆம், குழந்தைகள் படிக்கின்றன. இலவசமாக வெளியிடப்படுவதனால் அவற்றுக்கு நூல்கள் கிடைக்கின்றன. பணம் தந்து எவரும் வாங்கி அளிப்பது இல்லை. மேலும் இன்றைய கல்வியின் பயங்கரமான போட்டியும் கெடுபிடியும் படிக்கக் கூடிய நேரத்தையும் மனநிலையையும் குழந்தைகளுக்கு அளிப்பது இல்லை. அதையும் மீறி அவை படிப்பது ஆச்சரியம்தான். ஆனால் அவ்வெழுத்தின் தரத்தை அதிகரிக்க வேண்டியுள்ளது. அதற்குத் தடையாக இருப்பது இதழ்களை நடத்துபவர்களின் மனநிலையே. குழந்தை இதழ்கள் இன்னும் மாயஜாலம், சில்லறை நகைச்சுவை ஆகியவற்றாலேயே நிரப்பப்படுகின்றன.

ஆகவேதான் நான் தினமணி சிறுவர் மணி இணைப்பில் பனிமனிதன் நாவலை எழுதினேன். அறிவியல்பூர்வமாக திட்டமிடப்பட்ட குழந்தைகள் நாவல் அது. 8 வார்த்தைகளுக்கு மிகாத சொற்றொடர். மொத்தம் 100 சொற்களுக்கு மிகாத மொழி. கண்டிப்பாக அது எளிய நாவல் அல்ல. அறிவியலும் தத்துவமும் அதில் உண்டு. என் கனவும் என் அழகுணர்வும் அதில் உள்ளது. மிகப்பரவலான வாசிப்பு அதற்குக் கிடைத்தது. சிறுவர்மணி ஆசிரியராக இருந்த மனோஜ்குமாரின் ஆர்வத்தாலேயே அதை எழுத முடிந்தது. அப்படி ஆர்வத்துடன் பிறர் எழுத வைப்பது இல்லை. மேலும் எழுத நினைத்திருக்கிறேன். சா.தேவதாஸ், ராஜம் கிருஷ்ணன் போலப் பலர் குழந்தை இலக்கியங்களை எழுதியிருக்கிறார்கள்.

ஆனால் பனிமனிதன் நூலாக வந்தபோது பரவலாக வாங்கப்படவில்லை. பள்ளி நூலகங்களில் சென்று முடங்கிவிட்டது. ஆகவே நூல்களாக தமிழில் சிறுவர் இலக்கியம் எழுதுவது வீண். இதழ்களிலேயே எழுதவேண்டும்.

ஒட்டுமொத்தமாக இப்படிச் சொல்லலாம். நல்ல நூல்கள் உள்ளன. குழந்தைகளுக்கு ஆர்வமும் உள்ளது. ஆனால் நாம் குழந்தைகளைக் கணிப்பொறியுலகுக்கு மனிதமென்பொருட்களாக மாற்றும் தீவிரத்தில் இருக்கிறோம். ஆகவே சிறுவர் இலக்கியத்துக்கு நம் சமூகத்தில் இப்போது இடமில்லை.

தினேஷ் நல்லசிவம் கடிதம்

அன்புள்ள திரு ஜெயமோகன் அவர்களுக்கு ..,
                                                                              நலம் அறிய விருப்பம் சார் .. தங்களின் “பனி மனிதன் ” நூலை இன்று வாசித்து முடித்தேன் ஒரே வீச்சாக  யாராக இருந்தாலும் அப்படிதான்  வாசிக்க முடியும் போல  அவ்வளவு ஒரு  சுவாரசியமான நடை .எளிய கற்பனைகளின் மூலம் நிகழ்வுகளை கோர்த்து கோர்த்து அவ்வளவு கனிவான கதை ஓட்டம்.


கதையின் கரு இதுதான்  ஒரு மூணு பேரு அந்த பனிமனிதன  அப்படி ஒரு மனிதன் இருப்பதை நம்ப முடியாமல் தேடி போகிறார்கள் ஆனால் உங்கள் அந்த   அசத்தலான எளிமையான  நடை  நான்காவதாக என்னையும் கூட்டி கொண்டு போய் விடுகிறது. ஓவொரு அத்தியாயத்திலும் ஏதாவது ஒரு வேகத்தை அதிகபடுதுவது மாதிரி ஒரு அசாதாரண திருப்பம் மேலும் ஒவ்வொரு பக்கத்திலும்  ஒரு முக்கியமான தகவலாவது வந்து கொண்டே இருக்கிறது அதையும் டாக்டர் திவாகர் சொல்றவிதம் , ஒவ்வொன்றுக்கும் கேள்விகளை பாண்டியன் மூலமாக  அதை அவரிடம் தெளிவாக கேட்டு விடுவது.அதிகம் எதுவுமே பேசாமல் வருகின்ற கிம் sungh சில இடங்களும்   வெள்ளந்தியாக அனைத்து நிகழ்வுகளின் மேலும் அவன் கொள்ளும் நம்பிக்கை , அவன் மூலியமாக மட்டுமே பனிமனிதன் அவர்களை பார்க்க அவர்கள் இடத்திற்கு அனுமதிப்பது பின்னால் அனுபவங்களின் மூலம் அவன் மகா லாமாவாக நிலையை அடைவது ஒரு அர்த்தமான பயணம் போல கொண்டு சென்றிருப்பது

,பனி சூழ்ந்த இடத்தின் காட்டை காண்பித்திருப்பது அதற்கு சூழியல் ரீதியான விளக்கம், பனிமனிதன் வாழும் இடத்தின் விந்தையான பிராணிகள் , அதை விவரிக்கும் விதம் ,அவர்களின் தியான முறை ,  ஆழ்மன ரீதியாக செயல்படும் அவர்களின் மனம் ,பாண்டியனின்   வவ்வால் பயணத்தை தற்போது வந்த அவதார் படத்துடன்  கற்பனையாக இணைக்க   அந்த உலகத்தில் அவர்களோடு என்னாலும் ஓரளவு உணர   முடிந்தது.


எவ்வளவோ வரிகள் படிக்கும் போது ரீபிட் ஆகி விடுகிறது.பனி மனிதன் மற்றும் அவர்கள் சார்ந்த உலகத்தை பார்த்து விட்டு வந்தவுடன் திரும்பி செல்லும் போது லாமாவுடன் வரும் இடங்கள் பாண்டியனும் திவாகரும் இறுதி அத்தியாங்கள் “மனிதன் கருணையானவன் அனால் மனித இனத்திற்கு கருணை கிடையாது “,”இந்த பூமியின் எதிர்காலத்தை விட கடமை பெரிதா ” என திவாகர் பாண்டியனிடம் கோபப்படும் இடங்கள் , நாவலினின் இறுதியில்  திரும்பி செல்ல அவர்களுக்கு  வழிகாட்டியாக பனிமனிதன் விட்டு செல்லும் காலடி தடம் ஆஹாஅந்த கணத்தில் நான் ரொம்ப நெகிழ்ந்து விட்டேன்  இதுதான்யா நம்ம ஜெயமோகன் என்று சொல்லி கொண்ட ஈரமாக முடித்தேன்.எத்தனை தடவை மறு வாசிப்பு செய்வேன் என்று தெரியவில்லை .   ரொம்ப உள்ள இறங்கி வாசிக்க வைத்து விட்டீர்கள் ரொம்ப  நன்றி சார்

.  படிக்கும் பழக்கம் இல்லாத நண்பர்களுக்கும் கூட   ப்ரெசென்ட் செய்ய ஒரு அருமையான கிப்ட் இந்த புத்தகம்.

திரு ஜெயமோகன் அவர்களுக்கு என்னுடைய எதிர்வினையாக நீங்கள் recommand செய்த தேவதேவன் இன்  மார்கழி தொகுப்பில்  எழுதிய ஒரு கவிதை யை சொல்ல தோன்றுகிறது

எந்த வைரத்திற்கு
குறைந்தது, என் அன்பே
இதோ
நம் இல்லத்தின்
இந்த ஜன்னல் கண்ணாடியில்
ஒளிரும் சூர்ய ஒளி

அது போல  எளிமையான நெகிழ்வான இந்த படைப்பு உங்களின் எந்த படைப்பு குறைந்து சார் ..?.சிறுவர்கள்  மட்டும்  படிக்கும் நாவல் என்று ஒதுக்கி வைத்தால் இழப்பு எனக்கு தான் .

—-
Regards
dineshnallasivam

அன்புள்ள தினேஷ்

பனிமனிதன் சிறுவர்களுக்கான மொழிநடையில் எழுதப்பட்டது. ஒருதளம் சிறுவர்களுக்கும் புரியக்கூடியது.  ஆனால் எந்த எழுத்தாளனும் கதையை முதலில் தனக்காகவே எழுதிக்கொள்கிறான். அவனுடைய மனம் அதில் ஈடுபடாவிட்டால் அவனால் எழுதமுடியாது. என்னுடைய அகம் எந்த சிக்கல்களில் புழங்குகிறதோ அதைத்தான் நான் எதிலும் எழுத முடியும். அதுவேதான் பனிமனிதனிலும் உள்ளது. பனிமனிதன் சிறுவர்களுக்கான ஓர்  சாகச-ஆன்மீக நாவல் என்று சொல்வேன்

ஜெ

பனிமனிதனும் ஹாரிபோட்டரும் -ஜீவா

ஒரு மொழியின் மிகச்சிறந்த எழுத்தாளன்தான் அங்குள்ள குழந்தைகளுக்காக எழுதவேண்டும் என்று கூறப்படுவதுண்டு . தமிழில் முக்கியமான எழுத்தாளர்கள் அனேகமாக எவருமே குழந்தைகளுக்காக எழுதியதில்லை . அதற்கு அவர்களுடைய எழுத்து முறை ஒத்துவந்ததில்லை . இங்கு பெரியவர்களுக்காக எழுதி தோற்றுப்போன எழுத்தாளர்களும் துணுக்கெழுத்தாளர்களும்தான் குழந்தைகளுக்காக எழுதியுள்ளார்கள் .


இத்தகைய எழுத்தில் ஏற்கனவே குழந்தைகளுக்கு சொல்லப்பட்ட கதைகளே மீண்டும் மீண்டும் சொல்லப்பட்டிருப்பதை காணலாம் .ராஜாராணி கதைகள் , மந்திரஜாலக் கதைகள் , சாகசக்கதைகள் போன்றவை . குழந்தைகளுக்காக எழுதும்போது அவர்களுக்கு நற்செய்திகள் ,நீதிகள் சொல்லவேண்டும் என்ற எண்ணம் மட்டுமே இக்கதைகளில் உள்ளது .


கண்டிப்பாக குழந்தைகளுக்கான கதைகளில் நற்செய்திகள் தேவைதான் . நம் சமூகத்தின் அறங்களைத்தான் அவர்களுக்கு நாம் அளிக்கவேண்டும் . ஆனால் குழ்ந்தைகள் புதிய தகவல்களுக்காக ஏங்குகிறார்கள் . தாங்கள் வாழும் சூழலை தாண்டி செல்ல அவர்கள் மனம் துடிக்கிறது . ஆகவே புதிய நிலப்பரப்புகளைபற்றிய விவரணைகள் அவர்களுக்கு தொடர்ந்து தேவையாகின்றன.


இதையெல்லாம் நமது குழந்தை நூல்கள் சற்றும் பொருட்படுத்துவதேயில்லை . குழந்தைகளுக்காக எழுதுபவன் ஆராய்ச்சிகள் செய்து எழுதவேண்டும் என்று நம்முடைய குழந்தைஎழுத்தாளர்களிடம் சொன்னால் சிரிப்பார்கள். அத்துடன் நடை என்பது ஒரு கைபழக்கம் அல்ல , அதை நல்ல எழுத்தாளன் எப்படியும் கட்டுப்படுத்தலாம் என்று சொன்னாலும் அவர்களுக்கு புரியாது .இதனால்தான் நமது குழந்தைகள் இளமைப்பருவத்தில் காமிக்ஸ்கள் படிக்க ஆரம்பிக்கின்றன.நமது இளமை நினைவுகளில் முத்து காமிக்ஸும் , இரும்புக்கை மாயாவியும்தான் நினைவாக நிற்பார்களேயொழிய வாண்டுமாமாவோ .சின்னஞ்சிறு கோபுவோ , கல்வி கோபாலகிருஷ்ணனோ அல்ல .


நமது குழந்தைகளுக்கு படிக்கும் ஆர்வம் ஏராளமாக உள்ளது .இப்போது தமிழின் ஆறு நாளிதழ்கள் குழந்தை இதழ்களை இணைப்பாக அளிக்கிறார்கள் . இவை மொத்தமாக 10 லட்சம் பிரதி வரும் .இது தமிழின் எந்த இலக்கியச் சூழலையும் விட பெரியது .ஆனால் இவ்விதழ்கள் தொடர்ந்து அந்நாளிதழ்களில் வேலைபார்க்கும் உதவி ஆசிரியர்களால் இஷ்டத்துக்கு எழுதி நிரப்பபடுகின்றன. ஒரு நல்ல எழுத்தளர்கூட இவற்றிலிருந்து உருவாகி வரவில்லை .இந்த தேவையை இங்கு எவருமே உணர்ந்ததாகவும் தெரியவில்லை .தினமணியின் சிறுவர் மணி சிறிதுகாலம் பொறுப்புணர்வுடன் வெளிவந்து இப்போது பழையபடி ஆகிவிட்டது .


கி ராஜநாராயணன் எழுதிய ‘பிஞ்சுகள் ‘ என்ற சிறு நாவல்தான் தமிழில் தீவிர இலக்கியவாதிகளால் எழுதப்பட்ட முதல் குழந்தை இலக்கியம் ஆகும் .அது ஒரு சிறந்த படைப்பும்கூட . அதன் பிறகு குறிப்பிடத்தக்க முக்கியமான நூல் ஜெயமோகன் எழுதிய ‘பனிமனிதன் ‘ . இது தினமணி தமிழ் மணி இதழில் 44 வாரங்கள் தொடராக வெளிவந்தது . இப்போது நூலாக வெளிவந்துள்ளது . இது தொடராக வெளிவந்தபோது வழக்கமான சிறுவர்கதைகளுக்கு பழகியவர்கள் இது சற்று சிரமம் தருவதாக இருப்பதாக சொன்னார்கள் . ஆனால் சில வாரங்களுக்குள்ளேயே மிகப்பரவலான வாசிப்பை பெற்று பிரபலமாகியது இது .
200 பக்கம் கொண்ட இந்த நாவல் குழந்தையிலக்கியம் என்று பார்க்கும்போது பெரியதுதான் . எந்த நல்ல குழந்தை இலக்கியத்தையும்போலவே இதுவும் பெரியவர்கள் , தேர்ந்த இலக்கியவாசகர்கள் , விரும்பி வாசிக்கக்கூடியதாக உள்ளது . குழந்தைகளுக்குரிய எளிமையான சாகச உலகத்துக்கு அடியிலே மிக முக்கியமான தத்துவார்த்தமான தேடலும் , குறியீடுகள் மூலம் உருவாகும் கவிதையும் கொண்டது இது .


முக்கியமாக நம்மை கவர்வது ஜெயமோகன் இதற்கென செய்துள்ள கடுமையான உழைப்பு . மலைவாழ்க்கை , பரிணாமக் கொள்கையின் புதிய வளர்ச்சி , மானுடவியல் கொள்கைகள் போன்ற பல துறைகளில் விரிவான ஆராய்ச்சிக்குப் பிறகு இந்நாவல் எழுதப்பட்டுள்ளது . இதற்கென நிலவியல் /மானுடவியல் ஆய்வாளர் டாக்டர் . சு. கி. ஜெயகரன் [மூதாதையரைதேடி என்ற பிரபல நூலின் ஆசிரியர் . க்ரியா வெளியீடு ] அவர்களின் உதவியை ஆசிரியர் நாடியுளதாக குறிப்பிடப்படுகிறது .


அத்துடன் இந்தக் கனமான விஷயங்களை மிக எளிமையான மொழியில் தெள்ளத்தெளிவாக சொல்வதில் ஜெயமோகன் வெற்றியடைந்துள்ளார் .சொற்றொடர்கள் பெரும்பாலும் பத்து வார்த்தைகளுக்குள் தெளிவான எழுவாய் பயனிலை அமைப்புடன் உள்ளன. ஆயிரம் தமிழ் சொற்களை அறிந்த ஒரு குழந்தை இதை படித்துவிட முடியும் .


கதைப்போக்கில் இந்திய நிலப்பகுதியின் நிலவியல் வரலாறும் , மனிதனின் பரிணாமவரலாறும் விரிவாக சொல்லப்படுகின்றன.இதற்காகவே குழந்தைக் கதைகளில் காணப்படும் எல்லாம் தெரிந்த கதாபாத்திரமாக டாக்டர் திவாகர் என்ற கதாபாத்திரம் வருகிறது . கதைக்குள் வர முடியாத தொடர்புள்ள தகவல்கள் எளிய மொழியில் தனி கட்டத்துக்குள் தரப்பட்டுள்ளன .இந்த உத்தி மிகவும் வெற்றிபெற்ற ஒன்று . அதில் அரிஸ்டாடில் ,காளிதாசன் ,ஃப்ராய்ட் ,சி .ஜி .யுங் ,ழாக் லக்கான் என பல சிந்தனையாளர்களின் கருத்துக்கள் வருகின்றன. கட்டைவிரலுக்கு மனித வரலாற்றில் உள்ள இடம் முதல் மெக்ஸிகோவின் தங்கம் எப்படி உலகத்தை மாற்றியது , எப்படி சுற்றுச் சூழல் அழிவால் மெசபடோமியா அழிந்தது என்பது வரை எளிமையாக பேசப்படுகின்றன .


இமய மலைகளில் இருப்பதாக நம்பப்படும் ‘யதி ‘ என்ற பனிமனிதனைப் பற்றி ஏராளமான கதைகள் உள்ளன. ஜெயமோகன் அக்கதையை புதிய கோணத்தில் வளர்த்தெடுக்கிறார் . பனி மனிதனை தேடி இமயமலையின் மீது ஏறிப்போகும் சாகசக் கதையாக இது ஒரு கோணத்தில் உள்ளது . கதை முதிரும்போது பனிமனிதன் இந்திய மனித குலத்தின் குரங்கு மூதாதையான ராமபிதாக்கஸ் என்ற குரங்கு மனிதனில் இருந்து பிரிந்து முற்றிலும் வேறு வகையில் பரிணாமம் அடைந்த ஒரு இனம் என்று தெரிகிறது . மனிதனாக பரிணாமம் அடைந்த கிளை பேராசையும் , போர்வெறியும் கொண்டு உலகை சூறையாடும்போது வேறு ஒரு விதமான வளர்ச்சியை கொண்டவர்களாக பனிமனிதர்கள் இருக்கிறார்கள் . அவர்களுக்கு மனம் தனித்தனியாக இல்லை .எனவே மொழி இல்லை . அகங்காரம் இல்லை.ஆகவே ஆசையும் போராட்டமும் இல்லை.


பண்டைய கோயில் கோபுரங்களில் நவதானியங்கள் உலரவைக்கப்பட்டு கும்பங்களில் சேமிக்கப்படும். பிரளயம் ஏற்பட்டு எல்லாம் அழிந்தால் புதிய மண்ணில் விதைக்க விதை இல்லாமல் போய்விடக்கூடாது என்பதற்காக . பேராசையால் போரிடும் மானுட இனம் அழிந்தால் புதிய மானுட இனம் உருவாவதற்காக சேமிக்கப்பட்ட விதை நெற்கள் பனிமனிதர்கள் எந்று சொல்லி நாவல் முடிகிறது .


இதன் கதைப்போக்கிலே மிக எளிமையாகச் சொல்லப்படும் மலைக்காட்சி வர்ணனைகள் அற்புதமானவை! ‘ மேகங்கள் இடைவெளி விட்டு சூரியனின் ஒளிக்கதிர்கள் வந்தன.அவை பனிப்பாளம் மீது விழுந்தன.கண்ணாடி அறைக்குள் விளக்கை வைத்தால் எப்படி இருக்கும் ? அதுபோல இருந்தது அக்காட்சி .நான்கு திசைகளிலும் பனிப்பாறைகள் ஒளி பெற்றன. ‘ஓர் இலக்கிய வாசகனுக்கு ஆழமான தத்துவ உருவகங்களாக ஆகும் நிகழ்ச்சிகளை ஏராளமாக இந்நாவலில் காணலாம்


எனிட் பிளைட்டன் நாவல்கள் , ஹாரி போட்டர் வரிசை போன்ற புகழ் பெற்ற குழந்தை எழுத்துக்கள் குழந்தைகளுக்குள் உள்ள கற்பனைத்திறனையும் சாகச உணர்வையும் மட்டுமே தூண்டிவிடுகின்றன . மேலும் இந்நாவல்களில் மிக முக்கியமான ஒரு அம்சமாக உள்ளது மேற்கத்திய வாழ்க்கைப்பார்வை . ட் ரஷர் ஐலண்ட் இதற்கு முக்கியமான உதாரணம் . புதிய உலகங்களுக்குச் சென்று , அவற்றை வென்று கைப்பற்றி , ஆள்வதும் பயன்படுத்துவதும் இக்கதைகளின் முக்கியமான கதைக்கருவாகும்.இது ஒரு புரதனமான ஐரோப்பிய மனநிலை ஆகும் . அத்துடன் கரியவர்களோ , குள்ளமானவர்களோ ஆன வேறு நிலப்பகுதி மக்களுக்கு தலைவர்களாகவும் ரட்சகர்களாகவும் ஆகும் ஃபாண்டம் , டார்ஜான் போன்ற கதாபாத்திரங்களுக்குள் வெள்ளைய இனமேன்மைவாதம் உள்ளே ஒளிந்துள்ளது .


நம்முடைய குழந்தை நாவல்களுக்குள் நம்முடைய மரபின் சாரமான விஷயங்கள் அடங்கியிருக்க வேண்டும் . நம்முடைய மரபு பல்வேறுபட்டது என்றாலும் அதன் மைய ஓட்டமாக சில விஷயங்கள் இருக்கின்றன. உதாரணமாக மேற்கத்திய மரபு மனிதனை மையமாக கொண்டு இயற்கையையும் பிரபஞ்சத்தையும் அவனை சுற்றியுள்ளவையாக காட்டுகிறது . மனிதனால் அறியப்படும் பொருட்டும் , வென்று பயன்படுத்தும் பொருட்டும் தான் அவை உள்ளன. மனிதனே பிரபஞ்சத்தின் அரசன் . மனித அறிவேரெளலகின் முக்கியமான அம்சம் . மேற்கே அதை மேம்மன் வழிபாடு என்றும் சோபியாவழிபாடு என்றும் சொல்கிறார்கள். அதைத்தான் அங்குள்ள காமிக்ஸ் களும் வெளிப்படுத்துகின்றன. நேர்மாறாக நம்முடைய புராண மரபிலும் சரி , நாட்டுப்புற மரபிலும் சரி மனிதன் இயற்கையின் ஒரு பகுதி மட்டுமேயாகும் . கருணை வடிவமாக தியானத்திலிருக்கும் புத்தரே நம்முடைய மனதிலாழமாக பதிந்துள்ள சிலை .


அதைப்போல நம்முடைய குழந்தை கதைகளுக்குள் நமது தேசிய /கலாச்சாரப் பெருமிதங்கள் கண்டிப்பாக இடம் பெற வேண்டும் . அவை நமக்கு தன்னம்பிக்கை அளிப்பவை . பெரியவர்களுக்கான இலக்கியங்களில் அது எப்படியிருக்கவேண்டுமென்பது வேறு விஷயம் . இன ,நிற மேலாதிக்கத்தை நம் குழந்தைகள் மனதில் மேலைநாட்டு காமிக்ஸ் கள் ஊட்ட நாம் அனுமதிக்ககூடாது . அத்துடன் நம்முடைய குழந்தையிலக்கியங்களில் கண்டிப்பாக ஒரு இலட்சியவாத அம்சமும் இருந்தாக வேண்டும் . பெரிய கனவுகளையும் கருணையையும் அவை உருவாக்க வேண்டும் .வெறும் வீர சாகசங்களாக மட்டும் அவை இருக்கக் கூடாது .


இந்தக் கோணத்தில் பார்த்தால் பனிமனிதன் மிக முக்கியமான ஒரு முன்னோடி ஆக்கம் என்றே சொல்வேன் . நவீன அறிவியல் பற்றி பேசுகையில்கூட அது இந்தியாவின் பெருமைமிக்க மரபுகளைப் பற்றியும் பேசுகிறது . நாவல் சொல்லும் சாரமான உண்மை நம் மரபிலிருந்து வந்ததாகும் . பெரும் செல்வக் குவியல்களை கண்டபிறகு அவற்றை நிராகரித்து இயற்கையைப்பற்றிய ஆழமான ரகசியத்தை மட்டுமே உள்வாங்கிக் கொண்டு அதன் கதாபாத்திரங்கள் திரும்பி விடுகின்றன. இயற்கையுடன் இசைவுள்ள ஒரு வாழ்க்கையை அது பேசுகிறது .மனிதகுலத்தையே தழுவியதாக ஒரு கருணைமிகுந்த பெரும் கனவை முன்வைக்கிறது . கண்டிப்பாக நம் குழந்தைகள் படிக்கவேண்டியது ஹாரிபோட்டர் அல்ல , பனிமனிதன்தான் . ஹாரிபோட்டரை விட எல்லா வகையிலும் சுவாரஸியமூட்டும் ஆக்கம்தான் பனிமனிதன்.


ஆனால் சென்னையில் ஒரு கடையிலேயே 1500 பிரதிகள் ஹாரிபோட்டர் விற்றது . பனிமனிதனுக்கு இதுவரை இங்குள்ள எந்த இதழிலும் ஒரு மதிப்புரை கூட வரவில்லை . இது நம் கலாச்சரம் போகும் திசையை காட்டுகிறது . இது ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டால் மேலைநாட்டுக் குழந்தைகள் மிக விரும்பி படிக்குமோ என்னவோ .

**

[பனி மனிதன் . பக்கம் 240 .விலை ரூ90 . கவிதா பப்ளிகேஷன்ஸ் .8, மாசிலாமணி சாலை ,தி. நகர் , சென்னை 600017 இந்தியா